Φωτογραφίζοντας Ηθοποιούς
Οι ηθοποιοί όταν ετοιμάζουν μια παράσταση, όταν δουλεύουν επάνω σε ένα κείμενο, όταν κάνουν πρόβες, εκπέμπουν ένα φως… ένα φως άλλοτε δυνατό, άλλοτε χαμηλό και κάποτε να τρεμοσβήνει. Υπάρχει, όμως… Το φως είναι εκεί… Χαϊδεύει τα μάγουλά σου, τσούζει τα μάτια σου και σε στιγμές ζεσταίνει την ψυχή σου. Αυτό το φως προσπάθησα ν’ αποτυπώσω και είχα πολλές ευκαιρίες. Οι οχτώ ηθοποιοί που ανέστησαν το “mall” της Στέλλας Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία Στεφανίας Παπαμιχαήλ, ήταν γενναιόδωροι σ’ αυτό. Άφησαν ελεύθερο το φως τους να κυκλοφορήσει, να διεισδύσει, να γεμίσει το χώρο… και αυτό… αυτό το φως προσπάθησα ν’ αποτυπώσω με τη φωτογραφική μου μηχανή, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτό δεν αποτυπώνεται. Τέτοιας ουσίας φως δεν καταγράφεται, παρά μόνο κοινωνείται… αλλά τι θα είμασταν στη ζωή χωρίς τη ματαιοδοξία αυτή… να κυνηγούμε το άπιαστο; Τίποτα!
Γιώργος Χρηστινίδης
Photographing Actοrs
The actors while preparing a performance, while working on a text, while rehearsing, they emit a light … a light sometimes strong, sometimes soft and sometimes flickering. But it’s there … The light is there … caressing your cheeks tingling your eyes and sometimes warming your soul. This light I tried to imprint and I had many opportunities to do so. The eight actors who resurrected the “mall” by Stella Papadimitriou and directed by Stefania Papamichael was generous in it. They left free their light to circulate, to penetrate, to fill the space … and this … this light I tried to catch with my camera, knowing well that this is not imprinted. This kind of light cannot be recorded, it can only be shared … but what we would be in this life without this vanity … to hunt the elusive? Nothing!
Yiorgos Christinides